Σάπιοι ανθρώποι, σάπιο σύστημα, σάπια χώρα

Μεγάλωσα σε μια πόλη αρχές δεκαετίας του 80 όπου αν δεν υποστήριζες την Ομόνοια ή το ΑΠΟΕΛ τότε ήσουν ένας από τους ελάχιστους. Η περηφάνια όμως που έβλεπα στο πρόσωπο της οικογένειας μου προς υποστήριξη της Νέας Σαλαμίνας Αμμοχώστου δεν μου άφηνε άλλη επιλογή.

Πέρασα τα περισσότερα Σαββατοκύριακα μου από τα τέλη του 80 και έπειτα είτε σε ένα γήπεδο, με ένα κασκόλ και μια ερυθρόλευκη φανέλα είτε με το ραδιοφωνάκι στο αυτί. Άλλοτε στο Αντώνης Παπαδόπουλος και πιο μετά στο ιδιόκτητο μας γήπεδο, το στάδιο «Αμμόχωστος». Λατρεμένη ανάμνηση από τότε ήταν η γιορτή των 40χρονών της Νέας Σαλαμίνας στο χωράφι του Τσιακκιλερού όταν είχα τη τύχη, παιδάκι τότε 8 χρονών να γνωρίσω από κοντά τους παιδικούς ποδοσφαιρικούς μου ήρωες.

Πέραν από 3 καλές πορείες στις αρχές του 90 και την κατάκτηση του κυπέλου, δυστυχώς οι αναμνήσεις που έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό μου είναι οι φωνές, οι διαμαρτυρίες και οι αδικίες που πιστεύω ότι πέρασε αυτή η ομάδα.

Τι να πρωτοθυμηθώ;

• Τον ημιτελικό του κυπέλου με την ΑΕΛ το 1988 όταν ο διαιτητής άφησε το παιχνίδι να παίζεται μέχρι να σκοράρει και να προκριθεί η ΑΕΛ;
• Το παιχνίδι με την Ανόρθωση στο Αντώνης Παπαδόπουλος με τα 9 λεπτά καθυστέρηση του Χατζηστεφάνου και τη λήξη του παιχνιδιού μόλις σκόραρε η Ανόρθωση;
• Το πιο αστείο πέναλτυ που έδωσε ο Βραχίμης Σκορδής όταν ο Πόλυς Βλάχος άγγιξε στην περιοχή το Γιάννο Ιωάννου του ΑΠΟΕΛ;
• Την ακύρωση γκόλ για οφσάιντ από σουτ που έκανε ο Κύπρος Τσιγκέλης από τα 40 μέτρα στο ΓΣΖ όταν παίζαμε με τον Πεζοπορικό;
• Την ακύρωση του εντυπωσιακού γκόλ-κόρνερ του Πάμπη Ανδρέου και πάλι όταν παίζαμε με τον Πεζοπορικό στο Αμμόχωστος;
• Την καταδικαστική και εξοντωτική τιμωρία που επιβλήθηκε στον Κόκο Ηλία από την Δικαστική της ΚΟΠ και τα δύο μέτρα δύο σταθμά που παρατηρήθηκαν για τιμωρίες άλλων ποδοσφαιριστών;

Τα παραδείγματα πάμπολλα, αλλά η αδικία αυτή ήταν μέρος της καθημερινής μας ζωής. Και με εμάς πρωτεργάτες η Νέα Σαλαμίνα δίκαια κέρδισε τη δεκαετία αυτή τον τίτλο της μεγάλης ομάδας. Και μαζί με τον τίτλο αυτό ήρθαν και τα πιο ευνοϊκά σφυρίγματα από τη διαιτησία και η καλύτερη αντιμετώπιση, όπως γίνεται με όλες τις μεγάλες ομάδες.

Την αίγλη αυτή τη χάσαμε με τις 4 διαβαθμίσεις. Τα λάθη πληρώνονται, και ο λάθος σχεδιασμός και η αδυναμία της ομάδας μας οδήγησε στη Β’ κατηγορία.  Πάλι με μπροστάρη τον κόσμο περάσαμε τις δύσκολες στιγμές της δεκαετίας του 2000 και φτάσαμε στη δεκαετία του 2010 όπου προσπαθούμε να ανακτήσουμε τη δυναμική μας σαν μεγάλη ομάδα που είμαστε. Και το κάνουμε παίζοντας τίμια και θα το κάνουμε μέχρι να το καταφέρουμε.

Επειδή όμως στην αδικία είμαστε  συνηθισμένοι, δεν μας έκπληξε καθόλου η τελευταία απόφαση της Δικαστικής της ΚΟΠ να μην κατακυρώσει το παιχνίδι με την ΑΕΛ στη δική μας ομάδα, σε μια απόφαση σκάνδαλο. Μια απόφαση που είχε προηγούμενο, μια απόφαση που ακόμη και οι ίδιοι οι οπαδοί της ΑΕΛ ήταν σίγουροι ότι θα έχαναν.

Όμως επειδή ζούμε στην Κύπρο, και επειδή οι νόμοι και οι κανονισμοί είναι απλώς εισηγήσεις, και επειδή ζούμε με σάπιους ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θα πει τιμιότητα στη ζωή τους, τότε φυσικό επακόλουθο είναι και οι σάπιες αποφάσεις. Δεν είναι τόσο οι 3 βαθμοί που δικαιούμασταν βάσει κανονισμών, όσο είναι η σκέψη ότι τίποτα σε αυτή τη χώρα ποτέ δεν θα είναι δίκαιο. Είναι η σκέψη που βασανίζει τον κάθε Σαλαμιναίο στα εξής ερωτήματα;

1. Ποια θα ήταν η απόφαση αν στη θέση της Σαλαμίνας ήταν το ΑΠΟΕΛ, η Ανόρθωση ή η Ομόνοια;
2. Ποια θα ήταν η απόφαση αν το παιχνίδι το κέρδιζε η Σαλαμίνα στο γήπεδο και έκανε ένσταση η ΑΕΛ για αντικανονική συμμετοχή ποδοσφαιριστή της Σαλαμίνας;

Και το πιο βασανιστικό από όλα είναι ότι οι πλείστοι από είμαστε σίγουροι για τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και αυτό απλώς είναι μια υπενθύμιση ότι το παιχνίδι παίζεται είτε στο παρασκήνιο είτε βρώμικα στο γήπεδο.

Δυστυχώς ζήσαμε να το δούμε και αυτό. Δύο φορές μας κλέψανε την ίδια μέρα. Ναι, κύριοι έχουμε και εμείς το δικαίωμα της ισότητας στο χώρο που ονομάζεται Κυπριακό Ποδόσφαιρο. Και οι κανόνες είναι σαφείς. Είτε αυτοί πρόκειται για αντικανονική συμμετοχή ποδοσφαιριστή είτε αυτο πρόκειται για καθαρό πέναλτι και αποβολή μπροστά στα μάτια του διαιτητή.

Αυτά δεν μας λυγίζουν. Απλώς μας κάνετε πιο δυνατούς. Επειδή εμείς δεν είμαστε με τη Σαλαμίνα διότι είναι της μόδας. Εμείς είμαστε με τη Σαλαμίνα διότι πρόκειται για ένα ιστορικό σωματείο που αναδείχθηκε από τους κόπους και τους μόχθους των παππούδων μας και αποτελεί για εμάς τον φάρο και την ελπίδα για την επιστροφή μας στην αγαπημένη μας Αμμόχωστο. Διότι κύριοι, όσα πρωταθλήματα, όσους τίτλους και να κερδίσουν οι ομάδες σας, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΙΣΟΔΥΝΑΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΦΟΡΑΩ ΤΗΝ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ΦΑΝΕΛΑ. 

Έχει ο καιρός γυρίσματα...

Πρίν περίπου ένα χρόνο, μετά τα επεισόδια στον αγώνα Σαλαμίνα - ΑΠΟΕΛ ο πρόεδρος της Σαλαμίνας κ. Σοφοκλέους καταδίκασε τα επεισόδια που έκαναν οπαδοί της ομάδας του, και έκλεισε την κερκίδα για το Red-Club.

Ένα χρόνο αργότερα ο ίδιος παράγοντας, τιμωρήθηκε με δύο αγωνιστικές αποκλεισμό και 500 Ευρώ πρόστιμο για αντιαθλητική συμπεριφορά προς τους διαιτητές στον αγώνα Σαλαμίνα - Χαλκάνωρας...Επίσης μπροστά στα μάτια του, γνωστός οπαδός της Σαλαμίνας (που ακούγεται ότι είναι και φίλος του) έριξε μπουκάλα προς τον διαιτητή και η Νέα Σαλαμίνα τιμωρήθηκε με 5000 Ευρώ πρόστιμο.

Ο ίδιος παράγοντας μας μιλάει για οικονομικό πρόβλημα, ενω δεν βλέπει που έχει καταντήσει η ομάδα που κυβερνά. Το να βάλουν ή να βάλουμε λεφτά που την μιά για να φκαίνουν που την άλλη τζε να πιέννουν στην Δικαστική δεν θα λύσει ποτέ το πρόβλημα.

Επειδή έρκεται ο τζιερός που εννα κτυπήσει το τηλέφωνο τζε εννα θέλετε οικονομική υποστήριξη ή συνδρομή μέλους ή να πουλήσετε λαχεία να ξέρετε ότι με έτσι ανθρώπους που κυκλοφορούν πάνω στην κερκίδα τζε νομίζουν ότι η Σαλαμίνα εν δική τους εννα τα χάσετε τζε τζίνα τα λία που πιάνετε που εμάς.

Τζε επειδή το ΠΟΙΗΜΑ εμάθαμε το τζε εννα μας πείτε τούτοι οι ανθρώποι βάλλουν λεφτά για τη Σαλαμίνα τζε κρατούν την στην ζωή, εννα σας πω ότι προτιμώ να είμαι ένα φτωχό σωματείο, στο οποίο γίνεται σωστή δουλειά για ορθή αναοικοδόμηση παρά να έχω 5-10 νομάτους που επειδή βάλουν τα λεφτά να χαλούν την αξιοπρέπεια της ομάδας μου ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Γράμμα από ένα φίλο...

Φίλε, να τα γράψεις όπως στα λέω.

Αυτοί που καταστρέφουν την ομάδα μας είναι αυτοί που καθημερινά μας ζητούν να βοηθήσουμε τη Σαλαμίνα οικονομικά. Είναι οι τύποι που σε κάθε αγώνα είναι πίσω από τον πάγκο και δεν χάνουν ευκαιρία να υβρίσουν μανάδες, πατεράδες, ράτσες όχι μόνο διαιτητών, αλλά και παικτών της Νέας Σαλαμίνας.

Είναι οι ίδιοι που δεν χάνουν την ευκαιρία να μας δείξουν το μορφωτικό τους επίπεδο όταν χάσει ευκαιρία ή κάνει λάθος μαύρος παίκτης βρίζοντας ολόκληρη φυλή...τα σαϊνια!

Είναι αυτοί που μπροστά στα μάτια του προέδρου ρίχνουν αντικείμενα μέσα στο γήπεδο, τιμωρόντας την ομάδα ΜΑΣ, η οποία νομίζουν ότι είναι η ομάδα τους.

Είναι οι ίδιοι που αν τολμήσεις να τους πείς κάτι για το γεγονός ότι έριξαν μπουκάλι στον αγωνιστικό χώρο, θα σε βρίσουν και θα σου πουν "ξέρεις πόσα λεφτά έβαλα εγώ για τη Σαλαμίνα;"

Και αν κάποιος ποτέ το διαβάσει αυτό θα σκεφτεί.."καλά ντε, τι ασχολείσαι με 16άχρονα;". Εδώ είναι η ειρωνεία..Το ότι αναφέρομαι σε ανθρώπους οικογενειάρχες..

Καλή σας εβδομάδα..

H Νέα Σαλαμίνα χάνεται...

Αναδημοσιεύεται από την ηλεκτρονική έκδοση της Σημερινής. Άρθρο του Γιώργου Χαραλάμπους.

Μιλούσα πριν από λίγο καιρό, πριν ακόμα ξεκινήσει η φετινή σεζόν, με ένα φίλο μου παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της Σαλαμίνας, που άφησε εποχή στην «ερυθρόλευκη» ομάδα και όχι μόνο. Με έναν άνθρωπο που έχει μεγάλη γνώση για το ποδόσφαιρο, που έχει άποψη και αγωνιά για το μέλλον της ομάδας του. Ξέρετε τι μου είπε; «Γιώργο, αν δεν προσέξει η Σαλαμίνα, θα γίνει σαν τον Ορφέα...».

Δηλαδή, με δύο λόγια, θα χαθεί, γιατί για όσους δεν το γνώριζαν παλιά, ο Ορφέας ήταν μια ομάδα που άφησε τη δική του ιστορία. Η Σαλαμίνα μετά τον περσινό της υποβιβασμό αγωνίζεται φέτος στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας. Το ξεκίνημά της γνωστό, σε δύο αγώνες ισάριθμες ήττες. Κάτι που αποκαρδίωσε τους οπαδούς της, οι οποίοι στον πρώτο αγώνα, παρακαλώ, έφθαναν κοντά στους 1500 και που θα ζήλευαν πολλές ομάδες της Α΄ κατηγορίας.

Μιλώντας με απλούς φιλάθλους της Σαλαμίνας, εκφράζουν την ίδια αγωνία για το μέλλον της ομάδας τους, που προβάλλει ζοφερό και γκρίζο. Τι θα γίνει, λένε, πού πάμε, πού θα σταματήσουμε; Πόση πίκρα να νιώσουμε; Πότε και εμείς θα φορέσουμε τη φανέλα της ομάδας με περηφάνια; Ώς πότε θα ρεζιλευόμαστε; Αλήθεια, πόσο δίκιο έχουν.

Δεν έχω πρόθεση να κατηγορήσω κανένα, γιατί αυτό είναι πολύ εύκολο, ούτε και να ανατρέξω στο παρελθόν, για το ποιος και ποιοι φταίνε. Άλλωστε, όταν είσαι απ' έξω, είναι εύκολο να κάνεις κριτική για τον καθένα. Πριν από πολλά χρόνια ένας καλός μου φίλος, όταν ξεκινούσα σε αυτόν το χώρο, με συμβούλεψε σε κάτι. Ποτέ σου μη χτυπάς ομάδα που έχει προβλήματα και είναι από κάτω, και αυτό το ακολουθώ με ευλάβεια.

Θα ήταν πολύ εύκολο να αρχίσω και να λέω για τον πρόεδρο, για το συμβούλιό του, για τους προπονητές που έχει επιλέξει και ούτω καθεξής. Δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Απλώς μεταφέρω την ίδια αγωνία με τον απλό κόσμο της Σαλαμίνας. Δεν θα μοιρολατρήσω και να αρχίσω τα περί ιστορικής ομάδας, που έχει κόσμο και πρέπει και πρέπει... Αυτό είναι πολύ εύκολο να το κάνει οποιοσδήποτε που κάθεται μπροστά από έναν υπολογιστή, και δικαιούται να γράφει και να το μεταφέρει στο χώρο που εργάζεται. Άλλωστε, δεν είμαι από εκείνους που παρουσιάζονται σοφοί και υπερπροστατευτικοί για την ομάδα που έχουν την ευθύνη.

Όμως είμαι ένας από εκείνους που θυμούνται τη Σαλαμίνα διαφορετική. Που τη θυμούνται σαν μια ομάδα που ναι μεν δεν έχει τις μεγάλες περγαμηνές και τους τίτλους, αλλά που είχε τη δική της ξεχωριστή περηφάνια. Σαν μια ομάδα που είναι σπλάχνο της αγαπημένης μας πόλης, που μαζί με την Ανόρθωση συμβολίζουν τον πόθο της επιστροφής.

Είναι γι’ αυτό που η Σαλαμίνα δεν πρέπει να χαθεί. Είναι γι' αυτό που πρέπει να ξαναγίνει η ομάδα που θα ξαναφέρει τη χαρά και την περηφάνια στον κόσμο της. Όταν χάνονται τέτοιες ομάδες, τότε χάνεται και ένα κομμάτι από την αγαπημένη πόλη και τον αγαπημένο βορρά. Χάνεται η ίδια η πόλη και η Αμμόχωστος δεν μπορεί να χαθεί και να ξεχαστεί. Ας σηκώσουν, λοιπόν, τα μανίκια εκεί στη Σαλαμίνα και ας την ξανασηκώσουν. Η ιστορία είναι εδώ και γράφει, θα ήθελαν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι θα είναι συνδεδεμένοι με την αφάνεια και την οριστική πτώση της Σαλαμίνας;

Σκύψτε το κεφάλι

Αν δεν μπορείτε αγαπητοί παίκτες να ανταποκριθείτε στην ιδέα που ακούει στο όνομα Νέα Σαλαμίνα βγάλτε τις φανέλες και πηγαίνετε σπίτι σας.

Σκεφτείτε αυτό τον κόσμο που κάθε Σαββατοκυριάκο αφήνει τις οικογένειες του και τις δουλειές του, για να έρθει να σας δεί. Αυτούς που κάθε εβδομάδα ξεκινούν από Λευκωσία, Παραλίμνι, Πάφο, Λεμεσό για να έρθει να δει την αγαπημένη του ομάδα. Και βλέπει παίκτες χωρίς ψυχή, χωρίς πάθος, με έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης.

Δεν θα κάμουμε μαθήματα προπονητικής ή τακτικής, όμως θα πούμε τα παράπονα μας για τους Κύπριους παίκτες.

Νίκο, όταν η κερκίδα φωνάζει και σφυράει για την απόδοση της ομάδας, σκύβουμε το κεφάλι και πηγαίνουμε στα αποδυτήρια. Δεν γυρίζουμε να βλέπουμε ειρωνικά και επίμονα και να προκαλούμε περισσότερο τον κόσμο..

Μάριε, αφού μπάλα ξέρεις ρε φίλε, γιατί τόση απάθεια; Γιατί όταν χάνεις την μπάλα σταματάς. Γιατί ώρες ώρες βαριέσαι να περπατήσεις; Ανάθεμα το γκόλ που έχασες, έτσι γκόλ χάνει όποιοσδήποτε. Εκείνο που μας ενοχλεί είναι ότι δείχνεις μια απάθεια μέσα στο γήπεδο. Που είναι η ψυχή, το πάθος;

Λιάσο, επρόσφερες πάρα πολλά στην ομάδα και το εκτιμούμε αφάνταστα. Μήπως ήρθε η ώρα να προσφέρεις από κάποιο άλλο πόστο; Με την Αναγέννηση στο δεύτερο ημίχρονο δεν μπορούσες να τρέξεις. Αν δεν αντέχεις, άφησε τη θέση σου σε κάποιον άλλο.

Δώρο, είσαι παικταράς ρε φίλε. Και εσένα σου βγαίνει μια απάθεια μέσα στο γήπεδο. Θέλουμε να σε βλέπουμε να παίζεις με όρεξη, με ψυχή, με καθαρό μυαλό.

Εμείς, οι απλοί, αγνοί, φανατικοί Σαλαμιναίοι θα είμαστε εκεί και με την ΑΠΕΠ διότι δεν μπορούμε μακρυά από την αγαπημένη μας. Εσείς θα είσαστε εκεί;;

Τραγωδία

Ειλικρινά δεν πιστεύω να έχει πιο τρελούς φιλάθλους από αυτούς της Νέας Σαλαμίνας..

Κάθε χρόνο, κάθε πρεμιέρα είναι εκεί. Ακούαμε όλο το καλοκαίρι για στήριξη, οικονομική και ηθική. Και στο πρώτο παιχνίδι της χρονιάς κατεβήκαμε 1500. 1500 Σαλαμιναίοι!! 1500 φιλάθλους εν είχαν στο σύνολο τους το τοπικό ντέρμπυ Κινύρας - ΑΕΠ, ούτε το Ολυμπιακός - Ένωση.

Εμείς όμως ήμασταν εκεί. Ακόμα μια φορά, ακόμα μια πρεμιέρα. Και τι είδαμε; Μια ομάδα που δεν εμπορούσε να κάμει πάσα σωστή, παίκτες χωρίς πάθος, χωρίς δύναμη, παίκτες που δεν εκαταλάβαν ακόμα για ποιαν ομάδα παίζουν, παίκτες που ξέρουν για ποιαν ομάδα παίζουν αλλά εβαρκούνταν να βουρήσουν μέσα στο γήπεδο, παίκτες που το μόνο που εκάμναν ήταν να διαμαρτύρονται.

Αγαπητοί ποδοσφαιριστές και προπονητές, αν δεν μπορείτε, κάμετε μας την χάρη, ΠΑΡΑΙΤΑΤΕ που μόνοι σας. Την ένδοξη φανέλα της Σαλαμίνας που εφόρησε ο Βαρνάβας, ο Κότροφος, ο Μωϋσής, ο Αρτέμης, ο Τσιγκέλης, ο Κουρέας, ο Βάσος τζε τόσοι άλλοι ΕΝ ΚΑΜΝΕΤΕ ΝΑ ΤΗΝ ΦΟΡΕΙΤΕ αν θα μας δείχνετε τούτη την εικόνα. Φκάρτε την τζε πιέννετε σπίτι σας.

Εμείς θα είμαστε και το Σαββάτο στη Λεμεσό! Εσείς μόνο κανονίστε να εμφανιστείτε στο γήπεδο. Η ιστορία μας και το όνομα της ομάδας μας, ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΝΙΚΗ!

Κανονίστε...

Πω ρε που καταντήσαμε

ΑΕΠ, Κινύρας, Ερμής, ΑΠΕΠ, Άρης, Ονήσσιλος, Ολυμπιακός, Δόξα.

Οι προαναφερόμενες ομάδες εμφανίζονται σε ρεπορτάζ αθλητικών εφημερίδων και ιστοσελίδων με μεγαλύτερη συχνότητα από τη Νέα Σαλαμίνα. Τη μέχρι πρώτιστως 6η δημοφιλέστερη ομάδα στην Κύπρο.

Και όμως δεν φταίνε οι αθλητικόγράφοι. Δεν φταίνε οι φιλάθλοι.

Φταίνε αυτοί που μας κατάντησαν έτσι. Με τις ιδέες και τις μίζες, με τα πολλά λόγια και τις υποσχέσεις, με τις ανούσιες μεταγραφές και με τον ανύπαρκτο στρατηγικό σχεδιασμό.

Και εμείς ανήμποροι βλέπουμε την ομάδα μας μέρα με τη μέρα να χαροπαλεύει.

Κρίμα, κρίμα, χίλια κρίμα