Πρίν περίπου ένα χρόνο, μετά τα επεισόδια στον αγώνα Σαλαμίνα - ΑΠΟΕΛ ο πρόεδρος της Σαλαμίνας κ. Σοφοκλέους καταδίκασε τα επεισόδια που έκαναν οπαδοί της ομάδας του, και έκλεισε την κερκίδα για το Red-Club.
Ένα χρόνο αργότερα ο ίδιος παράγοντας, τιμωρήθηκε με δύο αγωνιστικές αποκλεισμό και 500 Ευρώ πρόστιμο για αντιαθλητική συμπεριφορά προς τους διαιτητές στον αγώνα Σαλαμίνα - Χαλκάνωρας...Επίσης μπροστά στα μάτια του, γνωστός οπαδός της Σαλαμίνας (που ακούγεται ότι είναι και φίλος του) έριξε μπουκάλα προς τον διαιτητή και η Νέα Σαλαμίνα τιμωρήθηκε με 5000 Ευρώ πρόστιμο.
Ο ίδιος παράγοντας μας μιλάει για οικονομικό πρόβλημα, ενω δεν βλέπει που έχει καταντήσει η ομάδα που κυβερνά. Το να βάλουν ή να βάλουμε λεφτά που την μιά για να φκαίνουν που την άλλη τζε να πιέννουν στην Δικαστική δεν θα λύσει ποτέ το πρόβλημα.
Επειδή έρκεται ο τζιερός που εννα κτυπήσει το τηλέφωνο τζε εννα θέλετε οικονομική υποστήριξη ή συνδρομή μέλους ή να πουλήσετε λαχεία να ξέρετε ότι με έτσι ανθρώπους που κυκλοφορούν πάνω στην κερκίδα τζε νομίζουν ότι η Σαλαμίνα εν δική τους εννα τα χάσετε τζε τζίνα τα λία που πιάνετε που εμάς.
Τζε επειδή το ΠΟΙΗΜΑ εμάθαμε το τζε εννα μας πείτε τούτοι οι ανθρώποι βάλλουν λεφτά για τη Σαλαμίνα τζε κρατούν την στην ζωή, εννα σας πω ότι προτιμώ να είμαι ένα φτωχό σωματείο, στο οποίο γίνεται σωστή δουλειά για ορθή αναοικοδόμηση παρά να έχω 5-10 νομάτους που επειδή βάλουν τα λεφτά να χαλούν την αξιοπρέπεια της ομάδας μου ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.
Γράμμα από ένα φίλο...
Φίλε, να τα γράψεις όπως στα λέω.
Αυτοί που καταστρέφουν την ομάδα μας είναι αυτοί που καθημερινά μας ζητούν να βοηθήσουμε τη Σαλαμίνα οικονομικά. Είναι οι τύποι που σε κάθε αγώνα είναι πίσω από τον πάγκο και δεν χάνουν ευκαιρία να υβρίσουν μανάδες, πατεράδες, ράτσες όχι μόνο διαιτητών, αλλά και παικτών της Νέας Σαλαμίνας.
Είναι οι ίδιοι που δεν χάνουν την ευκαιρία να μας δείξουν το μορφωτικό τους επίπεδο όταν χάσει ευκαιρία ή κάνει λάθος μαύρος παίκτης βρίζοντας ολόκληρη φυλή...τα σαϊνια!
Είναι αυτοί που μπροστά στα μάτια του προέδρου ρίχνουν αντικείμενα μέσα στο γήπεδο, τιμωρόντας την ομάδα ΜΑΣ, η οποία νομίζουν ότι είναι η ομάδα τους.
Είναι οι ίδιοι που αν τολμήσεις να τους πείς κάτι για το γεγονός ότι έριξαν μπουκάλι στον αγωνιστικό χώρο, θα σε βρίσουν και θα σου πουν "ξέρεις πόσα λεφτά έβαλα εγώ για τη Σαλαμίνα;"
Και αν κάποιος ποτέ το διαβάσει αυτό θα σκεφτεί.."καλά ντε, τι ασχολείσαι με 16άχρονα;". Εδώ είναι η ειρωνεία..Το ότι αναφέρομαι σε ανθρώπους οικογενειάρχες..
Καλή σας εβδομάδα..
H Νέα Σαλαμίνα χάνεται...
Αναδημοσιεύεται από την ηλεκτρονική έκδοση της Σημερινής. Άρθρο του Γιώργου Χαραλάμπους.
Μιλούσα πριν από λίγο καιρό, πριν ακόμα ξεκινήσει η φετινή σεζόν, με ένα φίλο μου παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της Σαλαμίνας, που άφησε εποχή στην «ερυθρόλευκη» ομάδα και όχι μόνο. Με έναν άνθρωπο που έχει μεγάλη γνώση για το ποδόσφαιρο, που έχει άποψη και αγωνιά για το μέλλον της ομάδας του. Ξέρετε τι μου είπε; «Γιώργο, αν δεν προσέξει η Σαλαμίνα, θα γίνει σαν τον Ορφέα...».
Δηλαδή, με δύο λόγια, θα χαθεί, γιατί για όσους δεν το γνώριζαν παλιά, ο Ορφέας ήταν μια ομάδα που άφησε τη δική του ιστορία. Η Σαλαμίνα μετά τον περσινό της υποβιβασμό αγωνίζεται φέτος στο πρωτάθλημα της Β΄ κατηγορίας. Το ξεκίνημά της γνωστό, σε δύο αγώνες ισάριθμες ήττες. Κάτι που αποκαρδίωσε τους οπαδούς της, οι οποίοι στον πρώτο αγώνα, παρακαλώ, έφθαναν κοντά στους 1500 και που θα ζήλευαν πολλές ομάδες της Α΄ κατηγορίας.
Μιλώντας με απλούς φιλάθλους της Σαλαμίνας, εκφράζουν την ίδια αγωνία για το μέλλον της ομάδας τους, που προβάλλει ζοφερό και γκρίζο. Τι θα γίνει, λένε, πού πάμε, πού θα σταματήσουμε; Πόση πίκρα να νιώσουμε; Πότε και εμείς θα φορέσουμε τη φανέλα της ομάδας με περηφάνια; Ώς πότε θα ρεζιλευόμαστε; Αλήθεια, πόσο δίκιο έχουν.
Δεν έχω πρόθεση να κατηγορήσω κανένα, γιατί αυτό είναι πολύ εύκολο, ούτε και να ανατρέξω στο παρελθόν, για το ποιος και ποιοι φταίνε. Άλλωστε, όταν είσαι απ' έξω, είναι εύκολο να κάνεις κριτική για τον καθένα. Πριν από πολλά χρόνια ένας καλός μου φίλος, όταν ξεκινούσα σε αυτόν το χώρο, με συμβούλεψε σε κάτι. Ποτέ σου μη χτυπάς ομάδα που έχει προβλήματα και είναι από κάτω, και αυτό το ακολουθώ με ευλάβεια.
Θα ήταν πολύ εύκολο να αρχίσω και να λέω για τον πρόεδρο, για το συμβούλιό του, για τους προπονητές που έχει επιλέξει και ούτω καθεξής. Δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Απλώς μεταφέρω την ίδια αγωνία με τον απλό κόσμο της Σαλαμίνας. Δεν θα μοιρολατρήσω και να αρχίσω τα περί ιστορικής ομάδας, που έχει κόσμο και πρέπει και πρέπει... Αυτό είναι πολύ εύκολο να το κάνει οποιοσδήποτε που κάθεται μπροστά από έναν υπολογιστή, και δικαιούται να γράφει και να το μεταφέρει στο χώρο που εργάζεται. Άλλωστε, δεν είμαι από εκείνους που παρουσιάζονται σοφοί και υπερπροστατευτικοί για την ομάδα που έχουν την ευθύνη.
Όμως είμαι ένας από εκείνους που θυμούνται τη Σαλαμίνα διαφορετική. Που τη θυμούνται σαν μια ομάδα που ναι μεν δεν έχει τις μεγάλες περγαμηνές και τους τίτλους, αλλά που είχε τη δική της ξεχωριστή περηφάνια. Σαν μια ομάδα που είναι σπλάχνο της αγαπημένης μας πόλης, που μαζί με την Ανόρθωση συμβολίζουν τον πόθο της επιστροφής.
Είναι γι’ αυτό που η Σαλαμίνα δεν πρέπει να χαθεί. Είναι γι' αυτό που πρέπει να ξαναγίνει η ομάδα που θα ξαναφέρει τη χαρά και την περηφάνια στον κόσμο της. Όταν χάνονται τέτοιες ομάδες, τότε χάνεται και ένα κομμάτι από την αγαπημένη πόλη και τον αγαπημένο βορρά. Χάνεται η ίδια η πόλη και η Αμμόχωστος δεν μπορεί να χαθεί και να ξεχαστεί. Ας σηκώσουν, λοιπόν, τα μανίκια εκεί στη Σαλαμίνα και ας την ξανασηκώσουν. Η ιστορία είναι εδώ και γράφει, θα ήθελαν να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι θα είναι συνδεδεμένοι με την αφάνεια και την οριστική πτώση της Σαλαμίνας;